Sykur

Ef þú drekkur kók eða annað sykrað gos skaltu gera smá tilraun. Prófaðu að mæla 200gr af sykri í bolla eða glas. Síðan skaltu borða þennan sykur og athuga hvað þér finnst. Þetta er sambærilegt magn sykurs og þú færð úr 2L Coca Cola.

Njótið

Innbyggður galli í stjórnkerfinu

Framundan eru sennilega ein erfiðustu ár Íslendinga í marga áratugi eftir hrun bankanna. Ef maður fylgist með fréttum fær maður alls konar útskýringar allt frá því að þetta sé 1-2 mönnum að kenna upp í það að þetta sé bara hluti af heimskreppu sem nú ríður yfir. Þegar vinnubrögð og hugarfar sem hefur verið við lýði við stjórnun landsins undanfarin ár virðist það vera þannig að flokkapólitík sé ráðandi á kostnað gagnrýninnar hugsunar. Vinagreiðar og hreðjartak ráðherra á eftirlitsstofnunum virðast vera allsráðandi. Kosningakerfi okkar er auk þess byggt þannig upp að fólkið er ekki að kjósa um þá aðila sem raunverulega taka ákvarðanirnar. Í ljósi þess að hér ríkir mikið ráðherraræði á kostnað þingræðis eru landsmenn í mjög litlum mæli að kjósa um raunverulega stjórnendur landsins. Í stærstu kjördæmunum þarf fylgi stjórnmálaflokkanna að fara niður fyrir 5% til að efsti maður á listanum detti út og því þurfa efstu menn á listum stærstu flokkana í raun ekki að taka neina ábyrgð nema þeirra eigin flokksmenn snúist gegn þeim. Hverju fá kjósendur þá að ráða í raun? Í ljósi veikrar stöðu kjósenda og Alþingis er kominn augljós hvati til losaralegrar stjórnsýslu og þar af leiðandi veikra eftirlitsstofnana og lítill hvati til siðferðislegra viðmiða ráðamanna þar sem enginn þarf að axla ábyrgð. Meðan flokkurinn stendur saman er óhætt að halda áfram. Aðhald að ráðherrum og ríkisstjórn er því lítið og þeim því í lófa lagt að haga sér með óábyrgum hætti langt umfram það sem eðlilegt getur talist. Það er því innbyggður hvati í stjórnkerfinu til gerræðislegra vinnubragða þar sem hagsmunir stjórnmálamanna ráða meiru en hagsmunir þjóðarinnar enda hefur það nú komið í ljós að veikar eftirlitsstofnanir og framganga ráðamanna hefur leitt þjóðina í gjaldþrot og þeir hafa það ekki einu sinni í sér að skammast sín enda þurfa þeir varla að taka neinum afleiðingum af þessum ósköpum. Í mínum huga ætti því markmið þjóðarinnar allrar að taka  upp gagnrýna hugsun óháð stjórnmálaskoðunum hvers og eins og krefjast þess að siðferði íslenskra stjórnmála og viðskiptalífs sé bætt og byggja þannig upp sterkt lýðræði og sterka stjórnsýslu sem vinnur fyrir fólkið í landinu.

Flokkadrættir

Hvernig stendur á því að Íslendingar draga sig alltaf í flokka og eru ekki færir að mynda sér sínar eigin skoðanir. Undanfarna daga hef ég eytt tíma á kvöldin að skoða fréttamiðla, bloggheima og aðra staði þar sem fólk kemur boðskap sínum á framfæri um heitustu málefni líðandi stundar.Það sem slær mig mest í þessum umræðum eru þeir miklu flokkadrættir sem einkenna þessa umræðu. Ef einhver skrifar góða grein um spillingu, efnahagsmál, pólitík eða ESB koma sjálfskipaðirsjálskipaðir varðhundar þjóðfélagsins og benda viðkomandi á að þeirra flokkur, hópur eða málsvari sé ekkert skárri og reyna þannig að gera lítið úr kjarna boðskapsins. Björn Bjarnason er ágætur í þessu og er færslan hans 9.des gott dæmi um það. Þar sá hann einn vinstri grænan horfa á mótmæli, fréttamann smugunnar flytja fréttir af atburðunum og fékk það svo staðfest frá andamömmu að mótmælendur landsins væru vinstri grænir. Með þessum rökum virðist hann telja að mótmælendur hafi sjálfkrafa vondan málstað að verja. Hallur Magnússon gagnrýnir Samfylkinguna á blogginu sínu 10.des og fékk umsvifalaust gagnrýnendur sem bentu honum á að Framsóknarflokkurinn þetta og Framsóknarflokkurinn hitt. Rök þeirra eru þannig að Framsókn má ekki gagnrýna Samfylkinguna af því að þeir eru ekkert skárri. Það er nú aldeilis auðveld undankomuleið undan gagnrýni og minnir meira á rifrildi smástráka sem rífast um það hvor þeirra á betri pabba. Þannig er umræðan í þessu blessaða þjóðfélagi, þegar einhver skrifar góða gagnrýna greina þá er viðkomandi að verja vondan málstað af því hver hann er eða hvaðan hann kemur. Meðan umræðan er á þessu stigi mun Nýja Ísland aldrei fæðast. Íslendingar ættu að taka Sókrates sér til fyrirmyndar og taka upp gagnrýnni hugsun.

Björgunarleiðangur til að...

...bjarga eigin skinni

Kosningar ekki tímabærar

Krossari í 7 ára afmælisgjöf

5 ára sonur minn er forfallinn mótorhjólaaðdáandi. Þegar hann átti 5 ára afmæli áttum við leið í N1 upp á höfða fyrir tilviljun en þar eru mótorhjól. Það komst í kjölfarið ekkert annað að en að fá krossara í afmælisgjöf. "Nei ástin mín, það er ekki hægt að fara á krossara fyrr en maður er orðinn 7 ára" sagði ég til að kæfa málið í fæðingu. ÞAÐ VORU TAKTÍSK MISTÖK. Núna 8 mánuðum síðar hefur varla liðið sú vika að hann minnist ekki á hvað hann hlakkar til að verða 7 ára því þá fái hann krossara í afmælisgjöf

ESB hefði ekki komið í veg fyrir núverandi vanda

Það má varla opna fjölmiðil án þess að tekið sé viðtal við einhvern sem vill í ESB. Þar er allt fallegt og fagurt, þar eru ekki vandamál og það afléttir allar okkar áhyggjur til framtíðar.

Ég er ekki sannfærður um að lífið sé svona einfalt að gera Ísland að fylki í evrópu eða ameríku leysi vanda okkar. Orsök okkar vandamála er ekki óheppni, tilviljun eða sjálfstæði þjóðarinnar. Bankarnir voru einfaldlega orðnir allt of stórir til að íslenski seðlabankinn gæti staðið á bakvið þá og þess vegna voru þeir staddir á brauðfótum. Þar á ofan eru bæði fyrirtæki og einstaklingar landsins almennt mjög skuldugir, miklu meira en eðlilegt getur talist. Þessi skuldsetning var notuð í neyslu og gerði íslendinga óhóflega viðkvæma fyrir efnahagsniðursveiflu. Ég sé ekki að það komi ESB neitt við að við vorum svona skuldsett. Það er bara kúltúrinn í þjóðfélaginu þó að ESB sinnar vilji halda öðru fram. Við hefðum lent í jafn miklum vandræðum innan ESB. Því til marks eru margar þjóðir innan ESB í miklum vanda bæði smáar þjóðir og stórar og er skemmst að minnast á frændur vora í Danmörku.

Það er mér til efs að við hefðum fengið mildari meðferð þó að við værum í ESB. Seðlabankar ESB og Bandaríkjanna vildu kenna íslendingum í eitt skipti fyrir öll að taka ábyrgð á eigin gjörðum og hvernig gott væri að haga fjármálum sínum. Hagsmunir seðlabanka ESB í þá áttina hefðu verið enn mikilvægari ef Ísland væri í ESB. Ekki vilja þeir hafa óráðssíufólk innan sambandsins. Þegar við þetta bætast svo kosningabarátta Brown og stórfelld mistök í efnahagsstjórn landsins þarf ekki lengur að kenna óheppni um vandamál okkar.

Sumir gætu sagt að ef við værum í ESB værum við ekki með krónuna. Vissulega væri gjaldmiðillinn ekki gjaldþrota og erlendu íbúðalánin hefðu ekki hækkað um 100% á einu ári. En þá hefði landið líka verið enn skuldugra því vextirnir hefðu áfram verið lágir þrátt fyrir ofneysluna og heimilin getað skuldsett sig meira. Það er nú þannig að fólkið skuldsetur sig þannig að það rétt geti borgað reikningana sína. Eins og félagi minn sagði, "þegar ég loksins sé ljósglætu í fjármálunum er ég fljótur að taka nýja raðgreiðslu til að slökkva ljósið". Ég held að þetta sé ómeðvitaður hugsunarháttur margra og kemur það í bakið á okkur núna og það er alveg óháð ESB. Verðtrygging er þáttur sem ég heyri líka varðandi ESB en verðtrygging er séríslenskt fyrirbæri. En við getum alveg sleppt verðtryggingu þó að við séum ekki í ESB. Ég veit ekki til þess að Kína, Sviss eða Noregur séu í ESB en samt er engin verðtrygging þar. Þetta er því einungis pólitísk ákvörðun hvort við höfum verðtryggingu eða ekki.

Þó að við göngum í ESB höldum við áfram efnahagslegu sjálfstæði okkar að hluta og ég sé ekki að við myndum læra mikla hagfræði við það eitt að ganga í ESB. Sumir hafa haldið því fram að það sé betra að láta þingmenn annara landa setja lög um ísland. Það er nú meiri uppgjafaþingmaðurinn sem gefur það í skyn og gjaldfellir þar með eigin trúverðugleika og dregur svo í efa eigið ágæti að hann ætti hið snarasta að hætta afskiptum af stjórnmálum því hann hefur lýst vantrausti á sjálfan sig.

Innan eða utan ESB, með sjálfstæðan eða utanaðkomandi gjaldmiðil höfum við sjálf komið okkur í þau vandræði sem við erum í. Ekki gjalmiðillinn sem slíkur, óheppni, tilviljun eða óvinveittir erlendir aðilar.

Endurtaki sig aldrei

Hver er ástríða Raikkonen

Þessi ummæli og árangur hans í ár vekja upp hjá mér spurningar um hver sé ástríða kappans þessa stundina. Stærstan hluta keppninnar í ár hefur mér virst hann vera utan við sig, gert mörg mistök og ekki hafa það hungur sem þarf til að fara fram úr keppinautum sínum. Lágmark grimmdarinnar fannst mér í Ítalska kappakstrinum þar sem Hamilton sýndi hvers vegna hann er kominn með fleiri stig en Finninn þegar hann tók fram úr hverjum bílnum á fætur öðrum en Raikkonen dólaði aftarlega alla keppnina og átti engin svör við grimmd McLaren ökuþórnum. Ég tel að neistinn sé ekkitil staðar hjá Raikkonen og hann þurfi á sálfræðilegri aðstoð að halda til að komast aftur á rétta braut.

Räikkönen sama hver vinnur heimsmeistaratitilinn

Stærsta bankarán sögunnar

Enginn er annars bróðir í leik. Það sannast á þessu máli þar sem Gordon Brown náði að losa sig úr eigin hengingaról og herða hana að Kaupþingi. Hann hafði enga ástæðu til að ætla að fjármunir Icesave yrðu ekki greiddir en telur þess í stað ástæðu til að baða sig í fjölmiðlaljósi vígreifur gegn íslenskum víkingum sem fara ránshendi um sparifé breta. Það þarf ekki að hugsa sig lengi um hvaða hagsmuni Brown er að verja en það eru hans eigin. Það er ekki langt í kosningar og Brown er að tapa þeim áður en kosningarbaráttan hefst. Hann var heppinn að vera ekki rekinn af eigin flokki nýlega og er búinn að horfa á hrun flokksins hvað eftir annað í kosningum og skoðanakönnunum.

Hann fékk því kærkomið tækifæri að finna sökudólg í lítilli vinalausri þjóð sem allir hafa snúið baki við. Líklega er þorskastríðið honum líka í fersku minni og ekki leiðinlegt að ná fram síðbúnum hefndum á þessari ránþjóð. Þjóð sem seðlabankar Bandaríkjanna, evrópu og Bretlands brugðust á ögurstundu. Líklega hafa þeir ætlað að kenna sigurvegurum kapítalismans lexíu fyrir hagfræðinga framtíðarinnar en núna bítur sú ákvörðun í skottið á þeim. Þegar menn horfa á heilt hagkerfi fara á hliðina eykst bara svartsýnin á markaðnum og eykur á kreppuna og hlutabréf falla sem aldrei fyrr og enn fleiri bankar eru lentir í vandræðum en áður.

Beiting hryðjuverkalaga á íslenskan banka getur þó verið tvíbent sverð í höndunum á Brown. Í fyrsta lagi voru margir sem óttuðust að þessi lög yrðu misnotuð sem núna hefur orðið að veruleika og eykur á gagnrýni þeirra. Í öðru lagi hefur Brown með þessu upphlaupi ráðist á heila þjóð og sett eina íslenska bankann sem stóð í báðar fætur á hausinn með þeim afleiðingum að fjöldi fólks bæði í Bretlandi og á Íslandi missir vinnuna og enn fleiri tapa gríðarlegum fjármunum. Brown hefur því með þessu kosningabragði rænt fjöldann allan af eigin þegnum, fyrirtækjum, líknarfélögum og sveitarfélögum bæði starfi, æru og gríðarlegum fjármunum til að upphefja sjálfan sig.

Ef að breska pressan er ekki eins andvaralaus og íslenskir fjölmiðlar og kafa ofaní upphlaup Brown og vindi ofan af þessum föðurlandssvikum hans gagnvart Bresku þjóðinni verður það til þess að þetta verður hans banabiti í Breskum stjórnmálum.

Guðni Ágústsson: Kærum Bretana

Þú getur nálgast tímaritið ókeypis

Á www.hvar.is geta íslendingar nálgast þetta tímarit og lesið sér til um þessa grein ef þeir vilja það. Efst til vinstri eru flýtivísanir á ýmislegt og þar er næst efst hægt að smella á "Tímaritalistar A-Z" og nálgast þetta rit.

Það er auðvitað miklu fleiri rit á hvar.is sem vert er að skoða fyrir fróðleiksfúsa íslendinga í öllum efnisflokkum.

Karlar ofmeta persónutöfra sína

Ég er að þrífa

Ég ætlaði að fá mér kók í dós sem mér áskotnaðist með kvöldmatnum. Það vildi þó ekki betur til en svo að um leið og ég þrísti á lokið sprautaðist kókið framan í mig og í hálsmálið á mér, mér fataðist flugið og var í mestu erfiðleikum með að hemja dósina þar sem kókið spýttist í allar áttir meðan sonur minn lá í hláturskasti á gólfinu yfir óförum mínum. Á endanum var hálf dósin búinn að sprautast á mig og út um allt eldhús  Jæja, ég fæ þó kannski nokkur prik frá konunni fyrir að þrífa eldhúsið óvænt meðan hún er að heiman