Ég ritskoða ekki auglýsingar

Ef við viljum horfa á sjónvarpið fáum við engu um það ráðið hvað kemur í auglýsingatímum. Ég óskaði t.d. ekki eftir salernisauglýsingum á kvöldmatartíma. Ég óskaði heldur ekki stórslysaauglýsingu meðan barnið mitt var að horfa á sjónvarpið og ég óskaði ekki eftir skyndibitaauglýsingum yfir barnatímanum. Samt koma þessar auglýsingar hvort sem mér líkar betur eða verr.

Það er ekki eins og maður hafi eitthvað val. Ég er píndur til að borga RÚV ef ég ætla að horfa á sjónvarp yfir höfuð og ég hef ekkert val um auglýsingar. Því miður get ég ekki ritskoðað þær, þær koma bara. Þetta er því val um að sleppa sjónvarpinu eða horfa á allan pakkann.

Það vill svo til að offita er orðið eitt af heilbrigðisvandamálum hins vestræna heims og herjar þessi sjúkdómur á íslendinga sem aðra. Varnarlaus börn sem geta ekki dæmt um hvað er hollt og hvað er ekki hollt fæði ættu því ekki að þurfa að velja um að horfa á sjónvarp og skyndibitaauglýsingar eða að sleppa því að horfa á sjónvarp yfir höfuð.

Beitir sér ekki fyrir auglýsingabanni í tengslum við barnatíma

Athugasemdir

[Davíð Oddsson (IP-tala skráð) 17.4.2008 kl. 12:48]

Uhh... eru það börnin þín sem sjá um innkaupin á þínu heimili? Maður hefði nú haldið að þó þú getir ekki ritskoðað auglýsingarnar, þá getir þú samt "ritskoðað" hvað fer í matarkörfuna ;)

[Steinn Hafliðason, 17.4.2008 kl. 13:15]

Vissulega ritskoða ég matarkörfuna. Rannsóknir hafa þó sýnt að börnin hafa áhrif á kauphegðun fólks. Þetta vita fyrirtæki s.s. skyndibitastaðir annars væru þeir ekki að auglýsa á þessum tíma.

Þá eru börn stóran hluta dagsins utan heimilisins og ekki í raunverulegri umsjá foreldra sinna heldur veitist þeim ákveðið frelsi á skólatíma og öðrum tímum þegar krakkar eru að hitta hvora aðra. Og þar sem það er ávallt stutt í næstu sjoppu er auðvelt fyrir krakka að verða fyrir áhrifum af þessum auglýsingum. Þú þarft ekki annað en að fara á næsta skyndibitastað eða sjoppu utan hefðbundins kvöldmatartíma til að sjá að hlutfall viðskiptavina undir 18 ára er ansi hátt.

Væntanlega er menntamálaráðherra að framfylgja þeirri frjálshyggjustefnu að allir meigi allt og fólk eigi að ráða sér sjálft en ég spyr hvort það sé alltaf þannig að það sé æskilegt. Í fréttum nýlega var t.d. umfjöllun um herta byssulögjöf í USA sem þykir tíðindum sæta í landi frjálshyggjunnar. Annað dæmi er umræðan í Finnlandi um að hækka aftur skatta og gjöld á áfengi þar sem neysla þess hefur vaxið mikið eftir að þau voru lækkuð.

Ég spyr því hvort það sé ástæða til þess að takmarka áróður fyrir óæskilegri neyslu sem beinast að börnum og unglingum þar sem offituvandamál íslendinga er mjög alvarlegt vandamál.

[Guðjón Guðvarðarson, 17.4.2008 kl. 17:57]

Mér kemur nú við,  þegar einhver hirðir aurana úr veskinu mínu, án þess að ráðgast við mig um það.

    Mér kemur það við, þegar fólk reykir,  vitandi um óhollustuna og ætlar mér að borga svo brúsann þegar það er búið að reykja frá sér heilsuna.

    Eins kemur það mér við,  þegar fólk "slafrar" í sig ruslfæði,  elur jafnvel afkvæmin í því,  nennir ekki að hreyfa sig.  Getur það svo ekki langt fyrir aldur fram og sest upp á veskið mitt,  með alla tengda og afleidda sjúkdóma.

    Því miður sé ég ekki nema þrjár sanngjarnar leiðir út úr dæminu:

   a)   Boð og bönn,  ekkert frjálsræðiskjaftæði.

   b)   Skattlagning / tryggingargjald  á ýmsar svona vörur sem rennur í  sjóð sem sér fyrir þessu liði þegar þörf er á  (hugsið ykkur hve miklu ódýrara heilbrigðiskerfið væri ef þessir aðilar þvældust ekki fyrir)

   c)    Þú kaupir þér einfaldlega tryggingu,  hjá næsta tryggingarfélagi,  fyrir afleiðingum gerða þinna.   Einfalt mál,  ef sjúkdómurinn þinn er af þínum völdum,  þá greiði ég ekki fyrir hann.  Annað hvort ert þú tryggður,  eða ekki...     Besta mál,  allir mega allt,  engin höft 

[Jens Guð, 20.4.2008 kl. 00:37]

  Auglýsingar eru nauðsynlegur þáttur í tilveru okkar.  Þær eru tilkynningar sem upplýsa okkur um vöruúrval,  framboð á skemmtiefni (bíó,  hljómleikar o.s.frv.).  Við eigum að fagna auglýsingum hvar og hvenær sem við getum.  Án auglýsinga myndum við fátt vita um hvað er í boði.

[Bríet (IP-tala skráð) 21.4.2008 kl. 13:27]

Auglýsingar og markaðstækni eru fyrst og fremst til að innprenta og stýra hegðun, ekki veita upplýsingar.