Heilsuátakið

Ég fór í veðmál við félaga minn hvor okkar myndi halda betur út í óhollustubanni. Bannið byrjaði á miðnætti síðasta sunnudagskvölds og því var brunað út í búð eftir kvöldmat það kvöld og lausafjárskortur búðarinnar leystur í nammi- og íshillum. Vellíðunin um kvöldið var ólýsanleg um leið og ég hlustaði á hjartað pumpa aukaslög í sykurvímunni.

Þar sem ég byrjaði heilsuátakið um morguninn varð mér hugsað til þess þegar ég reyndi að kenna syni mínum þá lexíu hvað myndi gerast ef hann borðaði of mikið af nammi.

Heilsuátak nr 503

Þá er ég byrjaður á heilsuátaki nr 503. Ég er sem sagt búinn með 502 heilsuátök sem hafa tekist misvel.

Átakið byrjaði á miðnætti 5.maí eftir að hafa gúffað í mig ís af verstu gerð. Fínt að fita sig aðeins áður en maður byrjar, svoleiðis byrjar maður yfirleitt heilsuátak. Maður ákveður að byrja eftir 1-7 daga og þangað til innbyrðir maður eins miklu að óhollustu og maður getur vegna þess að maður ætlar að vera svo duglegur í átakinu. Í gær eyddi ég 600kr til að þjónusta agaleysis- og sykurþörf minni sem varð þess valdandi að ég var í sælu í innan við 5 mínútur sat svo á klóstinu í hálftíma á og fitnaði svo af öllu saman. Skynsamleg fjárfesting það.

Átakið entist þó ekki lengi. Dagurinn byrjaði á venjulegan máta, ég gleymdi að kaupa mjólk og borðaði múslí-ið hálfþurrt. 2 flöskur kók zero fyrir hádegið til að svala gosþörfinni og kjúklingasalat á American Style í hádeginu. Eftir það fór að halla undan fæti. Salat er bara ekki nóg fyrir mig. Þegar ég kom í vinnuna laumaðist ég í varakexið mitt sem ég geymi til að viðhalda mér ef ég þarf að vinna frameftir. Svo átti Eddi vinnufélagi minn afmæli sem þýddi 2 diskar af dýrindis sælgætistertu. Vá hvað það var gott en hún átti eftir að koma meira við sögu í dag.

Ég fór svo í Bootcamp seinnipartinn og var látinn hlaupa 4,6 km eða 4.600metra sem gerir að lágmarki 4.600 skref. Nammitertan fór öll af stað í maganum mínum þegar ég fór að hlaupa og hló að mér í hverju einasta skrefi. Samtals hefur kakan því hlegið 4.600 sinnum að mér á meðan ég var að hlaupa en ég man ekki eftir að hafa orðið annað eins aðhlátursefni. Í kjölfarið tóku við pyntingaræfingar þjálfarans og var ég ekki fagur ásjónum eftir þessar raunir. Það tók kökuna hálftíma að ákveða hvort hún ætlaði að koma eða vera eftir æfinguna en á endanum ákvað hún að vera. Úff...þetta var eiginlega bara gott á mig en það er á hreinu að ég mun í mesta lagi borða eitt epli fyrir næstu æfingu.

Þrátt fyrir að hafa misstigið mig í mataræðinu í dag er ekkert annað en að halda áfram og enda daginn með trompi og halda þetta út næsta dag og svo einn dag í einu þangað til það er orðið að lífstíl.